Uważny badacz starych miejskich podwórek jest w stanie odnaleźć na nich ślady historii, pozostałości po dawnych mieszkańcach. Właściciel takiej nieruchomości, jeśli mieszkał pod tym konkretnym adresem, zajmował przeważnie mieszkanie na pierwszym piętrze. Kondygnacja ta była od zawsze piętrem reprezentacyjnym, tzw. piano nobile. Obserwując bacznie choćby tylko elewację budynku, bez wchodzenia do wnętrza, można te reprezentacyjność zauważyć. Piętro to jest wyższe od pozostałych, ma bogatszą dekorację, większe okna o bardziej ozdobnej stolarce. Oficyna natomiast, to były miejsca mieszkań uboższych, a także rozmaitych warsztatów rzemieślniczych czy sklepików. Zdarza się, że na odrapanym, nie remontowanym od dziesięcioleci tynku odczytać możemy namalowane reklamy, jak np. szewc, albo towary kolonialne. Zdarza się, że napisy te są w języku niemieckim albo napisane cyrylicą. Taka to była nasza historia. W przejazdach bramnych spotkać jeszcze czasem można czuwające po dwóch stronach żeliwne krasnale albo proste słupki. Chroniły one ściany przed obtłuczeniem przez wjeżdżające w bramę wozy.